Αλλαξε η ωρα και εχω μονιμως την αισθητη οτι ειναι πολυ πιο αργα απο οσο ειναι πραγματικα... ειναι 6 και εγω νομιζω οτι ειναι 9 η 10 το βραδυ.... Καποτε μου αρεσε οταν νυχτωνε νωρις, γιατι τοτε ειχα παρεες, ειχα τις φιλες μου, ηξερα οτι θα στεκι μου θα ειναι ανοιχτο ολη την μερα να παω οποτε θελω, και να βρω παντα καποιον εκει. Τωρα που ειμαι μακρυα απο τον τοπο μου, και με τον καλο μου να λειπει τις πιο πολλες μερες, το βραδυ με ψιλοτρελαινει. Γυριζω σαν την αδικη καταρα ολη μερα απο δωματιο σε δωματιο. Ευτυχως το σπιτι ειναι ψιλομεγαλο και εχω δωματια να τρυγυρισω!
Και οταν ερχεται η ωρα να πεσω για υπνο! Γαριδα το ματι. Ενω παντα κατα τις 3 το μεσημερι με πιανει μια υπνηλια και ποτε δεν κοιμαμαι, γιατι αν κοιμηθω θα ξυπνησω την αλλη μερα το πρωι, παντα πιστευω οτι θα πεσω ξερη το βραδυ, αλλα γελοιεμαι παντα. Κι ετσι το βραδυ στρυφογυριζω στον καναπε σαν σκουλικι. Βρε απο εδω, βρε απο εκει, σκεπαζομαι-ξεσκεπαζομαι τιποτα. Ξαγρυπνη!
Για να καταφερω τελικα να κοιμηθω στις 4 τα ξημερωματα και το επομενο πρωι να μην εχω σηκωμο...
Υπεροχα.....
