Ξεκινησαμε μαζι... Στην πορεια ομως απο κακες επιλογες των δικων του καταληξαμε, μετα απο 1,5 χρονο συμβιωσης, εκεινος να μενει τις 5 μερες της βδομαδας σε αλλη πολη και στο σπιτι που νοικιαζουμε να ερχεται μονο 2 βραδια.Τον βλεπω δηλαδη 10 ωρες μονο καθε βδομαδα. Κι εγω σε μια ξενη πολη, αφου τον ακολουθησα αφηνοντας το πατρικο μου μερικες εκατονταδες χιλιομετρα πισω, εχω φτασει να ειμαι μεσα στο σπιτι με μονη συντροφια τον υπολογιστη μου. Ωρες ωρες απορω γιατι το κανω αυτο στον εαυτο μου. Δεν φταιει μονο που ειμαι σε ξενη πολη χωρις κανενα γνωστο, ειμαι και απο φυσικου μου κλειστος χαρακτηρας, δεν μου αρεσει να σουλατσαρω εξω με αποτελεσμα εδω και 9 μηνες να μην εχω γνωρισει κανενα. Και να πεις οτι ειμαι σε καμια πολη χωρις κοσμο. Σε μια απο τις μεγαλυτερες πολεις της Ελλαδας ηρθα, αλλα δεν βοηθαει καθολου ο χαρακτηρας μου.
Και οχι μονο εκει που τον εχωσαν δεν μπορω να τον βλεπω συχνα, εχουμε στερηθει και τις πιο απλες χαρες των ζευγαριων. Ναι το να ξυπνας μαζι με τον αλλον και να πινεις καφε παρεα με εφημεριδες, τηλεοραση και μπλα-μπλα με νυσταγμενα ακομα ματακια απο τον υπνο, για μας εχει γινει μια απιαστη πολυτελεια. Θα αρχιζα να βριζω τωρα γιατι εχω αρχισει και φουντωνω αλλα πρεπει να παραμεινω ηρεμη γιατι σημερα ειναι μια απο τις μερες που ο καλος μου ερχεται σπιτι. Φιλοξενουμενος στο σπιτι του εχει καταντησει.... Μεχρι να παρω αναποδες βεβαια!
