Δυο χρονια και κατι ψιλα εχουν περασει απο την τελευταια φορα που εγραψα... Σχεδον ειχα ξεχασει αυτην την γωνια... Οχι επιτηδες... Αλλα μετα το ξεσπασμα αυτης της φρικτης καταστασης, της οικονομικης κρισης, που ξεκινησε τοτε, και απο εκεινη την στιγμη δεν ξανασηκωσαμε κεφαλι, δεν ειχα Ιντερνετ... Θα μου πεις... οτι μπορουσα να μπαινω απο νετ καφε, αλλα πραγματικα την ξεχασα αυτην την γωνια... Και εγιναν πολλα... παρα πολλα...
Εδω και 8 μηνες μετακομισαμε και πλεον μενουμε μαζι, στο ιδιο σπιτι στην ιδια πολη, οχι οτι βρισκομαστε παραπανω, μιας και οι δυο βαραμε 12ωρα στην δουλεια, εκεινος σπαστο, εγω συνεχομενο, αλλα τουλαχιστον ειμαστε μαζι το βραδυ. Εχω 8 μηνες να κοιμηθω στον καναπε!!! Αυτο κι αν ειναι σημαντικο. Κοιμομαστε αγκαλιτσα... σαν κατι χαμστερακια που βλεπουμε σε ενα Ρet Shop απεναντι απο το σπιτι μας...
Το σπιτι μας... Καποτε ηταν σαν φιλοξενουμενος... Τωρα ειναι το σπιτακι μας! Μικρουλι αλλα βαμμενο πολυχρωμα. Το φτιαχνουμε κι εμεις οσο μπορουμε, το προσεχουμε! Λειπουν βεβαια πολλα ακομα αλλα υπαρχει αγαπη... Αγαπη... Απλα Αγαπη. Δεν νομιζω οτι οσο γεματο και να ηταν αν δεν υπηρχε Αυτη, τοτε θα εμοιαζε κενο....
Πια δεν νιωθω μονη... Λιγακι μονο οταν εκεινος δουλευει Σαβατα Κυριακες και Αργιες. Τουλαχιστον ξερω οτι θα ειμαστε μαζι το βραδυ. θα βαλω να φαμε, θα δουμε λιγο τηλεοραση, και μετα αγκαλιτσα για υπνο....
Και ηρθε το ερωτημα στο μυαλο μου. αφου δεν ειμαι πια μονη και δεν με πιανει μελανχολια... μηπως πρεπει μετα απο αυτην την δημοσιευση να κλεισει ο κυκλος του, και να παμε σε κατι νεο? Σε κατι καινουριο που εχω στο μυαλο μου εδω και καιρο να δημιουργησω....
Θα το σκεφτω... θα δειξει.... Μπορει...
