Τελικα.........Μ'αγαπας....

Η προοπτικη να χωρισουμε, αν δεν καταφερω να βρω συντομα δουλεια σε ταρακουνησε χθες πολυ. Εκει που το θεμα ειναι ποτε θα με αφησεις εσυ, τελικα προεκυψε το προβλημα μην σε αφησω εγω οχι γιατι κουραστηκα η βαρεθηκα, αλλα γιατι δεν θα εχω την οικονιμικη δυνατοτητα να παραμεινω στην πολη που μενουμε, και θα πρεπει να γυρισω στο πατρικο μου.

Σε χαλασε... Διαπιστωσες οτι μπορει να ειναι κοντα ο καιρος που θα με χασεις, και δεν σου αρεσε καθολου. Ειπες θα προσπαθησεις οσο σε παιρνει να με στηριξεις. Δεν με αφηνεις να σου φυγω, οχι απο τετοια μαλακια.

Να ξερεις δεν θα τα παρατησω, θα παλεψω μεχρι την τελευταια στιγμη να μεινουμε μαζι, ακομα και αν χρειαστει να ερθω εγω στην πολη που ειναι η δικη σου δουλεια...

Εεεε ακους? Δεν γινεται να χωρισουμε εμεις... Αντεξαμε πολλα για να τα παρατησουμε τωρα. Οσο αντεχεις κι εσυ να εισαι διπλα μου, θα ειμαι κι εγω...

Σ'αγαπαω... και Τελικα Μ'αγαπας κι ΕΣΥ!!!!!

Ξημερωνει....

Επιτελους κανει και λιγη ψυχρα. Ηδη χθες που εβγαλα τα πρωτα μακρυμανικα ενιωθα μια κουκλα! Οσο ψυχραινει ο καιρος, τοσο πιο ομορφη νιωθω! Σαν να μου πηγαινει το κρυο.

Και μολις σημερα, δηλαδη χθες που ξαπλωσαμε, ενιωσα αυτο που λενε "κρυο, καιρος για δυο" και που ολο το καλοκαιρι λογο της τρελης ζεστης το ειχα ξεσασει τελειως. Και πριν φυγει ο καλος μου ειπε οτι το μονο που θα ηθελε σημερα ηταν να ξυπνησουμε μαζι, να πιουμε καφεδακι και να αραξουμε στον καναπε μας κουκουλωμενοι μια μια κουβερτα και να μην μας νιαζει τιποτα.

Παραπονο μας εχει γινει. Κοιμομαστε απο τις 9 το βραδυ, που κανονικα τετοια ωρε ξυπναγαμε και ετοιμαζομασταν να βγουμε εξω... Τωρα 9 κοιμομαστε και στις 4:00 εκεινος ξυπναει, την ωρα που συνηθως γυριζαμε σπιτι, η πηγαιναμε για ενα τελευταιο ποτο καπου.

Την καταντια μας γαμω... Κι εγω?

Κρυωσα να παρει. Ωρα να χωθω στον καναπε, με μια κουβερτα, και το μαξιλαρι μου αγκαλια. Και πως να μην νιωσω μονη?

Λιγο Πριν Τον Υπνο

Τα βραδυα που εισαι μακρυα μου παιδευομαι πολυ μεχρι να κοιμηθω. Δεν ακουω την ηρεμη αναπνοη σου να με νανουριζει, δεν μπορω να απλωσω το χερι μου και να σε αγγιζω! Και δεν γνωριζεις οτι τις νυχτες που υποφερω απο εφιαλτες και ξυπναω πανικοβλητη, τα πραγματα ειναι χειροτερα. Οταν εισαι διπλα μου οτι και να δω, και συνηθως οι εφιαλτες μου εχουν να κανουν με το οτι σε χανω απο κοντα μου, για χιλιους δυο ανοητους λογους, ξυπναω και με το που καταλαβω οτι εισαι ακομα διπλα μου ηρεμω αμεσως.

Ο χθεσινος εφιαλτης με βρηκε παλι μονη. Ειδα οτι αλλαξες. Οτι εγινες ενας φρικος ανθρωπος, με χτυπουσες και συνεχεια ελεγα οτι δεν εισαι εσυ αυτος... Ξυπνησα κλαιγοντας. Σε εψαξα αλλα διπλα μου ηταν μονο το μαξιλαρι. Το πηρα αγκαλια και κολησα στην πλατη του καναπε, ισα ισα να νιωσω σαν να ειμαι κοντα σου.

Ετσι ξεγελαω και την μοναξια μου και τον πανικο απο τους εφιαλτες μου...

Μπαλαντερ Συνεχεια...Και Μια Θετικη Σας Σκεψη...

Απελπισμενη ειμαι... Και ποσο να κανω υπομονη η ερμη... Βρηκα δουλεια μετα απο δυο μηνες καθησιο... Αλλα πως θα μεινω σε εναν χωρο που κυριολεκτικα βρωμαει? Εδω το σπιτι μου το καθαριζω καθε μερα, σκουπισμα σφουγκαρισμα και ξεσκονισμα, πως θα μπαινω καθε μερα σε εναν χωρο που ζεχνει... Και ποσο θα κανω μεχρι να βρω μια καινουρια δουλεια, που αναγκαστικα θα με ασφαλισει σαν ωρομισθια και αυτο θα μου κοψει την καρτα ανεργιας, και ταυτοχρονα την ευκαιρια να μπω σε κανενα προγραμμα σε καποιο σωστο γραφειο?
Δεν μπορω να πιανω πραγματα που κολανε απο την βρωμα και την σκονη... τι να κανω...?

Δηλαδη καθε πρωι μονο που σκεφτομαι οτι θα μπω εκει μεσα και θα με πιασει η μποχα μολις ανοιξω την πορτα, τι να σας πω... μαυριζει η καρδια μου...

Ο καλος μου λεει να κανω υπομονη, μεχρι να μαζεψω τιποτα στην ακρη και να βρω κατι καλυτερο... Κλαψ........

Το Μπαλαντερ....Και Δεινων Συνεχεια.....

Ηξερα για μπαλαντερ στα χαρτια... για μπαλαντερ στην δουλεια δεν μου ξαναετυχε, αλλα και τι να κανω... Ειπε θα πηγαινω οποτε με χρειαζεται κατοπιν συνενοησεως. Και τι να εκανα. Στο αντικειμενο μου πανω ειναι, τιποτα καλυτερο στον δρομο μου δεν βρεθηκε... Ελπιζω μονο οτι θα πιασει και σε μενα αυτος ο τρελος νομος του (δεν θυμαμαι το ονομα του... Μερφυ τον λενε?), που αν πιανει εστω και λιγο, τωρα που μισοκαβαντζωθηκα καπου, ισως να μου κατσει μια καλυτερη δουλεια.

Οσο ζω ελπιζω (ασχετα που οσο ελπιζω, απελπιζομαι)


Ξυπνια παλι απο τις 4:30 το πρωι, απο την στιγμη δηλαδη που εφυγε εκεινος απο διπλα μου. Ασε που χθες δεν ηταν στα καλα του... Νευριασμενο μου ηρθε το πουλακι μου. Εμ βεβαια, θελουμε 3 μερες να φυγουμε να παμε βορεια και δεν μπορουμε. Που να παμε που ετσι και φυγει αυτος, που στην ουσια κραταει τις ευθραυστες ισορροπιες και κανει και τις πιο πολλες ωρες, οι υπολοιποι θα σκοτωθουν απο την πρωτη κι ολας μερα! Και ετσι απομειναμε κλεισμενοι μεσα και οι δυο ενα ολοκληρο καλοκαιρι. Μου εκατσε κι εμενα η ατυχια να χασω την δουλεια μου, περασαμε ενα καλοκαιρι φρικη...! Αντε μπας και γινει κανενα θαυμα και κατεφερουμε και το σκασουμε εστω για ενα σαβατοκυριακο.
Τον πηρε και ελαφρυ παραπονο οταν του ειπα οτι ακομα και τα αυτονοητα , οπως το να κοιμομαστε μαζι τα βραδια, και εστω μια κυριακη να πινουμε μαζι εναν πρωινο καφε, τα εχουμε στερηθει.
Να δω τι αλλο ακομα θα μας βρει. Που στο τελος με βλεπω να μενω χηρα πριν την ωρα μου. Αδυνατιζει συνεχως. Οχι μονο ο καλος μου, αλλα και τα αλλα δυο παιδια. Τα βλεπει η μανα τους και σπαραζει η καρδια της. Εγω παλι καιγομαι μονο για τον καλο μου. Ο στραβος ο πατερας τους δεν βλεπει πως γινονται τα παιδια του σκιες του εαυτου τους? Που δεν εχουν ουτε προσωπικη ζωη, ουτε ολα οσα επρεπε να εχουν για την ηλικια που ειναι?
Τι να πω.... Οτι και να πω λιγο θα ειναι. Για τον καλο μου υποφερω που στο τελος θα τον χασω,θα αρρωστησει.... και δεν θα συγχωρησω ποτε εκεινος που ειναι υπευθυνος για την καταντια του...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΑΣΤΕΡΙ ΜΟΥ!!!!!

Τα τριτα σου γενεθλια που θα κανουμε μαζι. Αλλα ακομα δεν τα εχουμε καταφερει να ειμαστε και οι δυο καλα αυτην την μερα (οπως ουτε και στα δικα μου γενεθλια)

Την μια ειχαμε που αλλαξες πολη, και ηρθα μονο για 2 μερες για να σε δω. Την δευτερη ηταν που ξεκινησαν τα πρωτα ζορια μας. Επρεπε να ξεκινησεις παλι απο το μηδεν τουλαχιστον ειμασταν μαζι. Και φετος? Παλευουμε να παραμεινουμε μαζι (ετσι οπως μας τα εκαναν)Ελπιζω του χρονου να ειμαστε παλι μαζι και να ειμαστε ομως καλα αυτην την φορα και οι δυο. Και ακομα και αν δεν ειμαστε μαζι μεχρι τοτε, τουλαχιστον να εισαι καλα εσυ!!!

Να σε χαιρομαστε αγορι μου, και να σου ερθει οτι καλυτερο

στη ζωη σου. Καθε σου επιθυμια και μια ευχη μου

Σκοπριες σκεψεις και κατι ευχαριστο.

Ηρθε χθες σπιτι ο καλος μου. τελευταια ερχεται ολο και πιο συχνα και σαν να κερδιζω εδαφος. Ισως γιατι οταν ερχεται τον φροντιζω υπερβολικα πολυ. Ερχεται και ηρεμει, οσα νευρα και να εχει τα ξεχναει. Του ειχα μαγειρεψει, ειχαμε και παγωμενες μπυρες, γλυκακι για μετα το μαμ, και ταινιουλες (τις οποιες να θυμηθω να αντιγραψω και να επιστρεψω). Και φυσικα πριν τον υπνο ενα καλο τριψιμο στο πονεμενο του κορμακι. Μια οι μαλακιες του παρελθοντος, μια η στεναχωρια, μου τον εχουν καταντησει σκελετο... και με βλεπω χηρα πριν την ωρα μου. (Ευτυχως μου πανε τα μαυρα)

Και αυτος ο πατερας του, δεν βλεπει τι εχει κανει? 3 παιδια απο το ανχος και το ξενυχτι δεν μπορουν να παρουν τα ποδια τους. εχουν καταντησει σκιες των εαυτων τους. Χωρις προσωπικη ζωη, χωρις καμια οικονομικη ανεση, χωρις τιποτα. Ο ενας αφησε σπουδες, ο αλλος την δουλεια του, (αυτοι οι δυο αφησαν πισω και την ζωη τους σε αλλη πολη) και ο τριτος, ο δικος μου, εχει μισο-αφησει και το σπιτι μας και εμενα κατ' επεκταση. Αλλα βεβαια δεν περιμενω και πολλα απο καποιον που δεν εκτιμαει την μορφωση. Γελαει που μιλαω 2 γλωσσες και μαθαινω και μια τριτη (και μολις τελειωσω και μ'εκεινη θα μαθω και μια τεταρτη. Γελαει οταν του λεω να βοηθησει τον δικο μου να παει να μαθει υπολογιστες, που δεν ξερει ουτε απο που ανοιγουν, ουτε τι κανουν. Γελαει και τα θεωρει περιτα. Το παν ειναι να βγαζεις λεφτα ευκολα με μια δικη σου δουλεια...

Και καθομαι και γελαω με τα χαλια που εχει φερει την οικογενεια του, που κανονικα θα επρεπε να κλαιω γιατι παιρνει ξωφαλτσα κι εμενα. Και λεω ξωφαλτσα γιατι στεναχωριεμαι μονο για τον καλο μου που τον βλεπω να τυρανιεται χωρις ουσιαστικο λογο. Λυπαμαι λιγο και την μανα του, η οποια αξιζε σιγουρα μια καλυτερη τυχη απο εκεινη που της επεβαλε η αμορφωσια των δικων της...

Γι αυτο νομιζω οτι μπορω ακομα και γελαω με τα χαλια τους, και κατα το 1/5 μου (αφου μου αναλογει μονο το χαλι του δικου μου) γιατι απλα εγω εχω εμενα, που πιστευω οτι διαθετω αρκετο μυαλο για να συμπαρασταθω στον καλο μου, χωρις να μπορεσει κανεις να με αναγκασει να πεσω στην δικη τους λουμπα, και την οικογενεια μου η οποια μπορει να με βοηθησει με σωστες επιλογες και συμβουλες.

Τετοια Ωρα....

Οταν σηκωνεται τετοια ωρα για να παει δουλεια παντα ξυπναω κι εγω. Δεν μπορω να κοιμηθω οταν φευγει απο κοντα μου. Ακομα και αν καταφερω να ξανακοιμηθω την πεφτω παντα στο σαλονι, στον καναπε. Εκει που κοιμαμαι και τα βραδια που λειπει!
Εμ βεβαια... η επιλογη του μπαμπα του για καλυτερη δουλεια. Να εχει κατι δικο του, να μην εχει αφεντικο πανω απο το κεφαλι του. Και σκατα. Τι να το κανει που δουλευει 7 μερες την βδομαδα, ξυπναει απο τις 6 τα χαραματα, (απο τις 4:30 οταν μενει στο σπιτι μας), χωρις ρεπο, χωρις αδειες, να δουλευει 10-12 ωρες και βγαζει λιγοτερο απο 400 ευρω τον μηνα!!!! Βλεπεις ειναι εκεινος το μεγαλο μυαλο, ο τρανος επιχειρηματιας που επιασε και (χωρις εκεινος να φαινεται πουθενα) εθαψε τα παιδια του σε μια δουλεια που και σκοτωμα ειναι και δεν αποφερει. Και τωρα δεν μπορουν να κανουν πισω γιατι αλλος θα μπλεξει και αλλος θα τα τραβηξει, (ναι εκεινο το μελος της οικογενειας μελος θηλυκου που ακολουθει τις επιλογες του αντρα γιατι δεν μπορει να κανει αλλιως, τουλαχιστον σε αυτην την οικογενεια). Και εκεινη λυπονται γι αυτο και καθονται.

Κι εγω απλα κανω υπομονη. Πολυ υπομονη. Παρα πολυ υπομονη. Και ισως αδικα ελπιζω να φτιαξουν τα πραγματα, αλλα ακομα οσο αντεχω το παλευω.

Παλευω οταν ερχεται να ειμαι παντα χαρουμενη, ηρεμη, χαμογελαστη. Για ποσο ομως....