Πέμπτη 4 Σεπτεμβρίου 2008

Σκοπριες σκεψεις και κατι ευχαριστο.



Ηρθε χθες σπιτι ο καλος μου. τελευταια ερχεται ολο και πιο συχνα και σαν να κερδιζω εδαφος. Ισως γιατι οταν ερχεται τον φροντιζω υπερβολικα πολυ. Ερχεται και ηρεμει, οσα νευρα και να εχει τα ξεχναει. Του ειχα μαγειρεψει, ειχαμε και παγωμενες μπυρες, γλυκακι για μετα το μαμ, και ταινιουλες (τις οποιες να θυμηθω να αντιγραψω και να επιστρεψω). Και φυσικα πριν τον υπνο ενα καλο τριψιμο στο πονεμενο του κορμακι. Μια οι μαλακιες του παρελθοντος, μια η στεναχωρια, μου τον εχουν καταντησει σκελετο... και με βλεπω χηρα πριν την ωρα μου. (Ευτυχως μου πανε τα μαυρα)

Και αυτος ο πατερας του, δεν βλεπει τι εχει κανει? 3 παιδια απο το ανχος και το ξενυχτι δεν μπορουν να παρουν τα ποδια τους. εχουν καταντησει σκιες των εαυτων τους. Χωρις προσωπικη ζωη, χωρις καμια οικονομικη ανεση, χωρις τιποτα. Ο ενας αφησε σπουδες, ο αλλος την δουλεια του, (αυτοι οι δυο αφησαν πισω και την ζωη τους σε αλλη πολη) και ο τριτος, ο δικος μου, εχει μισο-αφησει και το σπιτι μας και εμενα κατ' επεκταση. Αλλα βεβαια δεν περιμενω και πολλα απο καποιον που δεν εκτιμαει την μορφωση. Γελαει που μιλαω 2 γλωσσες και μαθαινω και μια τριτη (και μολις τελειωσω και μ'εκεινη θα μαθω και μια τεταρτη. Γελαει οταν του λεω να βοηθησει τον δικο μου να παει να μαθει υπολογιστες, που δεν ξερει ουτε απο που ανοιγουν, ουτε τι κανουν. Γελαει και τα θεωρει περιτα. Το παν ειναι να βγαζεις λεφτα ευκολα με μια δικη σου δουλεια...

Και καθομαι και γελαω με τα χαλια που εχει φερει την οικογενεια του, που κανονικα θα επρεπε να κλαιω γιατι παιρνει ξωφαλτσα κι εμενα. Και λεω ξωφαλτσα γιατι στεναχωριεμαι μονο για τον καλο μου που τον βλεπω να τυρανιεται χωρις ουσιαστικο λογο. Λυπαμαι λιγο και την μανα του, η οποια αξιζε σιγουρα μια καλυτερη τυχη απο εκεινη που της επεβαλε η αμορφωσια των δικων της...

Γι αυτο νομιζω οτι μπορω ακομα και γελαω με τα χαλια τους, και κατα το 1/5 μου (αφου μου αναλογει μονο το χαλι του δικου μου) γιατι απλα εγω εχω εμενα, που πιστευω οτι διαθετω αρκετο μυαλο για να συμπαρασταθω στον καλο μου, χωρις να μπορεσει κανεις να με αναγκασει να πεσω στην δικη τους λουμπα, και την οικογενεια μου η οποια μπορει να με βοηθησει με σωστες επιλογες και συμβουλες.

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

ωραιο το blog σας, το παρακολουθω.. χερετισμους απο Λεωνιδιο!